Viewpoint Snøhetta
Zatrzymujemy się na dużym parkingu, sporo samochodów. Po mimo słonecznej pogody wieje lodowaty wiatr. Ubieramy więc na siebie ciuchy, które do tej pory się nie przydały, tj. cieplejsza kurtka, czapka, szalik i rękawiczki.
Ruszamy delikatnie pod górę ścieżką przyrodniczą o długości około 1,5 km. Tuż przy drodze mijamy piżmowoła arktycznego (prawie jak żywy).
Idziemy szeroką żwirową drogą.
Co jakiś czas mijamy betonowe płyty, ale nie udało nam się rozszyfrować co one oznaczają (może ktoś wie?).
Dookoła oczywiście przepiękne widoki.
Po 30 minutach dochodzimy do Viewpoint Snøhetta, Pawilonu Norweskiego Centrum Dzikich Reniferów.
Projekt pawilonu został utworzony w celu stworzenia małego osłoniętego punktu obserwacyjnego i miejsca spotkań dla gości Parku Narodowego Dovrefjell. Park, w którym dominuje góra Snøhetta, jeden z najwyższych szczytów Norwegii, jest miejscem mitów i legend związanych z pasmem górskim Dovrefjell, które wyznacza granicę między południową i północną Norwegią, jest też jedno z ostatnich schronień w Europie dzikich reniferów górskich. Budynek o powierzchni 90m2 został ukończony w czerwcu 2011 roku, jest ogólnodostępny i służy jako pawilon obserwacyjny dla programów edukacyjnych Fundacji Dzikie Renifery.
Na górze jeszcze bardziej czuć lodowaty wiatr, wchodzimy więc ogrzać się w środku przy kominku, w tym oryginalnym budynku (oczywiście przy zachowaniu dystansu i środków dezynfekujących – maksymalnie 4 osoby mogą wejść do środka).
Jest tu niewielka wystawa poroża reniferów i nie tylko oraz monitor, na którym widać poruszające się piżmowoły arktyczne z oddali.
Trochę tu jak w saunie. Ale mieć taki domek letniskowy na własność i z takimi widokami…
Tuż przed końcem naszej wycieczki pojawiły się ciemne chmury, z których spadł śnieg (przypominamy jest sierpień). Kilka minut później wyszło słońce, a naszym oczom ukazał się niesamowity widok – tęczowe góry (coś w stylu tęczowych gór w Peru).
Zapraszamy na pozostałe wpisy z naszej podróży.
ŻUKI W TRASIE 